मन-एक उनाड पाखरू

मी म्हणायचो नेहमी तिला ,

समुद्रकिनारी जाऊन शंख वेचू ,

किनार्यावर बसून एकमेकांत रमून जाऊ,

तर ती टर उडवत म्हणाली,

काय पण कसे रे सुचते तुला ,

अरे खांद्यावर डोके ठेऊन सूर्यास्त पाहण्याचा 

किती  रम्य तो सोहळा

परवानगी सुद्धा मिळणार नाही लग्नाला

तेव्हा मीच मग म्हणालो ,

लग्नासाठी फक्त दोन मनें जुळली पाहिजेत ग,

एवढा साधा अर्थ कळत नाही का ग तुला ?